تحریک مغز بیماران مبتلا به آلزایمر برای یادآوری مجدد
به گزارش آیای، مغز انسان حافظه کوتاهمدت و حافظه بلندمدت دارد. در حالی که حافظه کوتاهمدت در مواردی مانند به خاطر سپردن شماره نوبت در صف بانک به ما کمک میکند، حافظه بلندمدت، اطلاعات را برای مدت طولانی پردازش میکند. با این حال، با افزایش سن، حافظه ما به خوبی کار نمیکند.
نتایج پژوهشی که به تازگی در مجله Nature Neuroscience منتشر شده است، نشان میدهد که تحریک الکتریکی مغز به مدت ۲۰ دقیقه طی ۴ روز متوالی میتواند هر دو نوع حافظه را در افراد ۶۵ سال و بالاتر برای حداقل یک ماه بهبود بخشد. این روش میتواند برای افراد مسن مفید باشد تا به راحتی وظایف خود را انجام دهند.
در این پژوهش که توسط گروهی از پژوهشگران دانشگاه “بوستون” انجام شده است، از یک گروه متشکل از ۱۵۰ داوطلب سالم بین ۶۵ تا ۸۸ سال استفاده شد. پژوهشگران، جریانهای الکتریکی را از طریق الکترودهای تعبیهشده در کلاهی که شرکتکنندگان آن را میپوشیدند، به هنگام شنیدن و تکرار بلافاصله پنج فهرست ۲۰ کلمهای به مغز آنها اعمال کردند.
دو ناحیه خاص از مغز با دو فرکانس تحریک مجزا مورد هدف قرار گرفتند. هدف قرار دادن “لوب آهیانه تحتانی” (inferior parietal lobule) در فرکانس ۴ هرتز برای بهبود یادآوری کلماتی که در انتهای فهرست بودند (حافظه کوتاه مدت) موثر بود، در حالی که هدف قرار دادن “قشر خلفیجانبی پیشپیشانی” (dorsolateral prefrontal cortex) در فرکانس ۶۰ هرتزی باعث بهبود یادآوری کلمات در ابتدای فهرست (حافظه بلند مدت) شد.
نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان داد، شرکتکنندگانی که کمترین توانایی شناختی را داشتند، بیشترین سود را از تحریک مغزی بردند. پژوهشگران میگویند، این روش میتواند یک روش درمانی موثر برای زوال عقل و آلزایمر باشد.
“رابرت راینهارت” یکی از نویسندگان این مطالعه معتقد است که تحریک عصبی تهاجمی یک درمان بالقوه برای از دست دادن حافظه در افراد مسن و به ویژه در افرادی است که دچار زوال عقل هستند.
وی گفت: این کار پیامدهای بالینی آشکاری دارد. افراد مسنتر با عملکرد شناختی عموما ضعیف که وارد آزمایش شدند، افرادی بودند که هم در طول مداخله و هم در دوره یک ماهه بیشترین پیشرفتها را نشان دادند. این نوید خوبی برای انتقال این روش به یک مطالعه بالینی مناسب در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر است که از اختلالات حافظه به صورت شدیدتر رنج میبرند.
راینهارت میگوید، تیم پژوهشی دانشگاه بوستون اکنون قصد دارد کار خود را بر روی فعالیتهای شناختی در دنیای واقعی متمرکز کند. وی گفت: آنچه ما اکنون در پی کاهش تأثیر شدید اجتماعی و اقتصادی اختلال شناختی که با افزایش سن و بیماری روانی همراه است، هستیم.